Bir
Ayrılık, Bir Yoksulluk, Bir Ölüm
Kocası Bulgaristan’dan gelen telefonların büyüsüne kapılıp, güzel yüzlü Bulgar kadınlara takılarak ,eşinin babasından kalan yüklü mirası saçıp savurmuştu. Halbuki eşi o para ile ev alacaktı.Hayalleri vardı.Sıcak bir yuva ve kaynayan bir çorba…Ama hepsi bir anda sona ermişti.
Kocası evi terk etmiş, iş bulma amacıyla gurbete gitmişti.Bir buçuk aydır ne bir ses ne de bir haber vardı.Çaresizdi elinde kalan üç beş kuruş para ile de çocuğuna süt ve bebek bezi alarak harcamıştı.Babasının evine de gidemezdi.”Kocan bakamadı mı ?” dedirtemezdi.Mahallenin bakkalından aldıklarını borç yazdırıyordu.Lakin artık bakkal da birikmiş borçlarını ödeyemediğinden yiyecek içecek vermiyordu.Üç gündür evde yemek yapamıyordu.Biri altı yaşında diğeri altı aylık iki oğlu vardı.Açlıktan çığlıklar içinde ağlaşıyorlardı.Anneleri ise bir şey yiyip içmediklerinden dolayı sütü kesilmişti.Kahroluyordu,ancak yılmamalıydı.İki küçük çocuğu için hayatta kalmalıydı.Direnmeliydi.
Havalar soğuktu.Son gücüyle oduncuya gitti.Elinde kalan altı lirasıyla odun istedi.
Oduncu:”Bacım altı liraya odun olur mu ?” dedi
Kadın çaresiz gözlerle bakınca oduncu kadının haline acıdı ve bir çuval göstererek doldur dedi.Çaresiz kadın sevinçle çuvala odunları yerleştirdi.Eve koşar adımlarla gidiyordu.Onu meraklı gözlerle bekleyen altı yaşındaki oğluna, mutlu gözlerle bakıyordu.Sobanın ağzını açtı.Odunları sevinçle sobanın içine attı.Fakat soba bir türlü yanmıyordu.Odunlar ıslaktı.Kuruması gerekiyordu.Son bir güçle komşusunun getirdiği kamyon lastiğini parçaladı.Sobaya attı ama yine yanmadı.Artık yapabileceği bir şey yoktu.Çaresiz gözlerle ağlayan küçük oğluna baktı.Gözleri doldu. Elleri yüzü ve burnu soğuktan kıp kırmızı olan küçük oğlunu emzirmeye çalıştı.Fakat nafile aç olduğu için sütü gelmedi.
Büyük oğluna saç kurutma makinesini verdi.Makinanın en sıcak bölümünü açtı.Biraz büyük oğluna biraz da küçük oğluna tutu.Büyük oğluna “Kardeşine tut emi” diyerek verdi.Artık göz yaşlarına engel olamıyordu.İki göz evdeki, diğer odaya geçerek elleri titreye titreye tavana ipi bağladı.Sandalyenin üzerine çıktı.Sandalye koyduğu ayağını biraz öne doğru itti. Ve artık iplik boğazına tüm sertliği ile oturmuştu.Soluğu çekiliyordu.benzi sapsarı olmuştu.ağzından köpükler gelmeye başladı.Gözleri büyümüş,göz bebekleri dışarıya fırlamıştı.Ayaklarını çaresizce bir oraya bir buraya sallıyordu.Son bir hamle ile elini ipe götürdü.Kurtulmak istedi.Ama nafile kurtulamıyordu .Hayayt yükü bedenine ve ruhuna ağır gelmişti.Çileli yolculuğu sona erdi.
Büyük oğlu odaya girdiğinde hareketsiz ipe bağlı duran annesini görünce ağlamaya başladı.Bir şeyler anlamıştı.Ama bu küçük bedenine ağırdı.Koşarak kapıdan dışarı çıktı.Ayaklarında yarıya kadar yırtık çorabıyla aşağıdaki komşuya doğru gitti.Ağlıyordu,göz yaşları sel olmuş akıyordu.Bir şeylerin ters gittiğini anlayan komşu yukarı çıktı.İçeri girdiğinde o da şok olmuştu….
Bu ayıp hepimize yeter bence.Bu çocuğa alınmayan mama…süt…yanmayan soba…kaynaman çorbadan …başta en tepesindekinden bana, sana kadar sorumlu değil miyiz sence ?
Sosyal devlet anlayışı bu mu ?
Yeşil kart alan onca zengin varken Belediye’nin ve valiliğin tonlarca kömürünü yakan ihtiyacı olmayan zenginler…
Ekmek fişlerini ihtiyacı olmayan insanlara dağıtan yetkililer rahat uyuyabiliyor musunuz?
Büyüme hızımız artmış…Neyleyim artan büyümeyi.Açlıktan insanlarım ölürken.
”Fırat kenarında bir kuzuyu kurt yese sorumluyum”. Diyen zihniyetten bu gün bu duruma geldik…
Yazık…Yazık…Yazık… Tweet Paylaş
Ulaş Salih ÖZDEMİR
Eğitim Uzmanı - Yazar
www.gelisenbeyin.net / Gelişimin adresi...
Design by KARAKURT